“Trut(h) is een hond die gemuilkorfd dient te worden.”
Toneel over de overbodigheid van Toneel.
Toneel over Kunst in tijden van xenofobie.
Waarom deze voorstelling?

De Nar: (over zichzelf in King Lear, akte 3, scene 6)

“En dat is het moment waarop ik vertrek. Daar. Het moment dat de humor faalt. Dat ik faal. Ik faal. Dit precieze moment nu. Kijk, zie met je oren. Fuck dit, denk ik. ik kan dit niet meer. Hier word ik niet voor betaald. Fuck it, ik ben weg. En dat is het moment waarop ik ga. Genoeg. Nu.“

Cabaret, musical, theaterconcerten, sport, therapeutisch toneel en collegetours vullen de brochures van de schouwburgen van kaft tot kaft, maar naar toneel is het zoeken met een lantaarntje. Volgens een recente enquête wil Het Volk bezuinigen op ontwikkelingssamenwerking, de opvang van asielzoekers en de Kunsten. Een extreem-rechts kabinet steunt op een meerderheid in de Tweede Kamer en belooft uitvoering te geven aan die stem. Maar de liefde voor Toneel is allang naar de knoppen. Dat is niet iets van vandaag of gister. Het verval is decennia geleden al ingezet. Het Toneel als wegsmeltende gletsjer : we doen aandoenlijke pogingen dat proces te stoppen, maar d'r is geen houwe aan. 

Of wel?

Dat is de onderliggende vraag in “Trut(h) is een hond die gemuilkorfd dient te worden”, een one man toneel standup vr show. Het zijn woorden van De Nar, ergens halverwege Shakespeare's King Lear. De Nar doorziet de doorgedraaide wereld, maar niemand wil om zijn ironische grappen lachen. 
In plaats van gehoor krijgt hij klappen. De humor faalt. En dus hij vertrekt. Verdwijnt van het toneel. Zonder aankondiging. Nog niet eens pauze! Het ene moment is hij er - het volgende moment is 'ie weg. 
Waar naartoe? Niemand die het weet...

 Wat betekent, te midden van al het geweld in de echte wereld, de kracht van die zwakke toneelstem nog? Het stuk stelt vragen over de (on)macht van toneel binnen het actuele cultuuronvriendelijke klimaat, maar tart tegelijkertijd het lot door - in al zijn twijfel aan het bestaansrecht van toneel - zélf een toneelstuk te zijn in de meest pure vorm. 

“Truth is a dog must to kennel” is geschreven door de Britse performer, schrijver en regisseur Tim Crouch en ging in première ging op het festival van Edinburgh (2022). Zijn tekst is verbijsterend, scandaleus grappig en in de huidige politieke context schokkend actueel.


“Truth…” provoceert, analyseert en daagt uit tot debat, discussie en stellingname: van vakmensen in het veld, van bezoekers en van niet-meer-bezoekers-die-hopelijk-verleid-zijn-het-toch-nog-’s-te-proberen. De uitvoering is met opzet puur gehouden, met een minimaal decor en attributen, zonder toeters en bellen, alleen gedragen door het vakmanschap van de acteur en een ingenieus sounddesign (Kijk met je oren!). 
Trut(h)... is Toneel in al zijn naaktheid.